Φωτογραφία δρόμου με τον Στυλιανό Παπαδημητρίου

Το πάθος με την τέχνη φωτογραφίας

Ο Στέλιος Παπαδημητρίου κατάγεται από την Καβάλα, όπου κι εκεί διαμένει. Από μικρός είχε μια ιδιαίτερη κλίση προς την φωτογράφιση δρόμου. Θέλει να δείξει τον ρεαλισμό μέσα από τις φωτογραφίες του και το κυριότερο να βάλει σε σκέψεις τον δέκτη, κυρίως να κάνει επίκληση στο συναίσθημα του. Τι παραπάνω θα μας πει όμως ο συνεντευξιαζόμενος για το συγκεκριμένο κομμάτι; Πως ξεκίνησε να ασχολείται με το αντικείμενο; Οι απαντήσεις στην συνέχεια της συνέντευξης.

-Τι είναι η φωτογραφία δρόμου;

Αρχικά με τον όρο φωτογραφία δρόμου σε ένα γενικό πλαίσιο μπορούμε να πούμε πως είναι η τέχνη της αποτύπωσης των ανθρωπίνων συναισθημάτων μέσα από καθημερινές ενέργειες που εκτελούν οι άνθρωποι στην ρουτίνα τους , σε μια εικόνα.

Για μένα όμως η φωτογραφία είναι κάτι διαφορετικό που έχει σύνδεση με τον ορισμό που προανέφερα. Αναλυτικότερα προσπαθώ να αποτυπώσω τα συναισθήματα που απορρέουν από ανθρώπους της καθημερινότητας σε συνεργασία με τα δικά μου συναισθήματα, που έχω την στιγμή, που έχω αποφασίσει να τραβήξω την φωτογραφία.

                 - Τι ακριβώς σε εμπνέει;

Είναι πάρα πολλά πράγματα που μπορεί να μου επιστήσουν την προσοχή στον δρόμο, αλλά η κύρια έμπνευση μου είναι η ανθρώπινη θλίψη και ίσως η στεναχώρια που παρατηρείται κάτω από συναισθήματα που ο κάθε άνθρωπος επιθυμεί να προβάλει. Δηλαδή επιζητώ και παίρνω έμπνευση από τα αληθινά συναισθήματα των ανθρώπων και όχι από αυτά τα πλαστά που προβάλλουν ορισμένες συνθήκες.

                - Τι συναισθήματα σου προκαλεί;

Τα συναισθήματα που μου προκαλεί είναι κατά κύριο λόγο αυτά που λαμβάνω από τους ανθρώπους που παρουσιάζουν ενδιαφέρον στην ψυχοσύνθεση μου. 

Επιπλέον από την φωτογραφία δρόμου νιώθω πιο κοντά με τους ανθρώπους καθώς μπορώ να εκφράσω πιο εύκολα και να αποτυπώσω τα συναισθήματα μου πάνω στην εικόνα.

      

                                               - Πότε και πως σου ήρθε να ξεκινήσεις 

                                                       να ασχολείσαι με τον κλάδο;

Η ιστορία είναι αρκετά παλιά, από πάντα μου άρεσε να τραβάω φωτογραφίες, εμένα, την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Θυμάμαι τον εαυτό μου από την παιδική ηλικία να χρησιμοποιώ διάφορες ψηφιακές και μη φωτογραφικές μηχανές. Η μεγάλη αλλαγή ήρθε με τον αδερφό μου που αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί το κίνητρο, καθώς και το είδωλο μου επειδή έχει καταφέρει να ξεφύγει από την οργανωτικότητα και να κάνει αυτό το αγάπα. Επίσης στέκεται δίπλα μου κάθε στιγμή και μου δίνει ενέργεια και δύναμη και να συνεχίσω.

 Ο αδερφός μου αγόρασε μια κάμερα ψηφιακή όπως ονομάζεται dslr και εγώ όντας μικρός ήθελα να πειραματιστώ και σιγά σιγά κατάλαβα ότι η φωτογραφία μου αρέσει και με ικανοποιεί σαν άνθρωπο. Η ενασχόληση μου με την φωτογραφία δρόμου δεν ήρθε από καμία επιρροή, απλά όταν μεγάλωσα η προσοχή μου έπεφτε πάνω στα συναισθήματα που προβάλλουν οι άνθρωποι.

Επιπλέον ένα από τα μεγαλύτερα μου κίνητρα αποτελεί και ένας φωτογράφος από την Καβάλα που πάντα τον θαύμαζα και εξακολουθώ να τον θαυμάζω, τόσο για την προσωπικότητα του, όσο και από το υλικό του.

 Επίσης, ασχολείται με φωτογραφία δρόμου. Είχα την τιμή και την τύχη να συνεργαστώ μαζί του και να μου διδάξει αρκετά πράγματα που εγώ δεν γνώριζα, καθώς να με έκανε να αγαπήσω περισσότερο την φωτογραφία και τα συναισθήματα που απορρέουν από αυτή. 

Τέλος, αποτέλεσε και το μεγαλύτερο μου κίνητρο για να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο.

            -Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου; 

       Θα μπορούσες να ασχοληθείς με άλλο θέμα της φωτογραφίας; 

Γενικά σαν άτομο μου αρέσει να μιλάω πάρα πολύ. Κοίταξε, προσπαθώντας να δω τον εαυτό μου για να τον χαρακτηρίσω, μπορώ να πω πως είμαι πολύ περίεργος σαν άνθρωπος αλλά και συναισθηματικός που θέλει να βοηθάει κάθε άλλον χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα. Επίσης μου αρέσει να παρέχω ψυχολογική υποστήριξη στα κοντινά μου άτομα .

 Θεωρώ πως δεν υπάρχει κάποιο "ταβάνι " που μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει, επειδή πάντα πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας για τα καλύτερα που θεωρούμε εμείς. Κάθε μέρα που ξυπνάω θέτω έναν διαφορετικό στόχο πολύ υψηλό, σχεδόν αδύνατο να το επιτεύξω, αλλά προσπαθώ να προσαρμοστώ στα μεγάλα αυτά όνειρα μου και να τα κάνω πραγματικότητα. 

Πάντα ασκώ μεγάλη κριτική στον εαυτό μου γιατί κάθε μέρα θέλω να γίνομαι καλύτερος και καλύτερος τόσο σαν άνθρωπος όσο σε αυτό που ασχολούμαι. Πάντα λέω στον εαυτό μου πως δεν πίεσα τα όρια μου τόσο πολύ σήμερα και ό,τι πρέπει να προσπαθήσω ακόμη περισσότερο και περισσότερο χωρίς σταματημό και τέλος  . 

Βέβαια, εάν θα μπορούσα να ασχοληθώ με άλλο θέμα της φωτογραφίας, εκτός από τα τοπία επειδή δεν είναι και τόσο υπομονετικός για να αναμένω κάτι, γενικά προσανατολίζομαι στον άνθρωπο και στο πρόσωπο του επειδή εκφράζει συναισθήματα που όλοι μας μπορούμε να δούμε και να μας  προβληματίσουν. Αυτό ότι έχει σχέση με άνθρωπο και συναίσθημα στο θέμα της φωτογραφίας! 

          

                                       -Ποια η σχέση σου με τα μοντέλα;

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση, απλά σχετικά με την φωτογράφιση πορτρέτων αναζητώ άτομα που μπορούν να αποδώσουν το συναίσθημα που αναζητώ, είτε είναι φίλοι μου είτε είναι άγνωστοι που απλά έτυχε να ταιριάζουν με το θέμα που φωτογραφίζω. 

Όσον αφορά την φωτογράφιση δρόμου εκεί τα πράγματα τις περισσότερες φορές είναι πιο ψυχρά, εστιάζεις από μακριά το αντικείμενο - άνθρωπο που θες να φωτογραφίσεις,πλησιάζεις, παίρνεις την φωτογραφία και μετά κάνετε πως δεν έχει γίνει τίποτα, καθώς είστε παντελώς άγνωστοι. 

Επίσης υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που τα άτομα που συναντάμε στο δρόμο και φωτογραφίζουμε να μας δώσουν προσοχή και να δώσουν ένα χαμόγελο , κάποια λόγια , μια μάτια κάτι τέτοιο...