ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ με τον Νίκο Μαυρή
Με τον Νίκο γνωριστήκαμε πριν περίπου ένα μήνα. Άνθρωπος που ξέρει ανα πάσα στιγμή πως να σου φτιάξει τη διάθεση, πολύ φιλικός αλλα και σοβαρός στη δουλειά του. Τον συναντήσαμε με τη φωτογράφο μας μερικές μέρες πριν για ένα καφέ στo Stardust στην Ελευσίνα και τα είπαμε. Μιλήσαμε για μουσική, για βιώματα ζωής, για την πορεία του στη μουσική σκηνή και χαράξαμε το μέλλον. Αν και για έναν άνθρωπο σαν τον Νίκο, το μέλλον συμβαίνει τώρα.
Νίκο, αρχικά πες μου λίγα
πράγματα για σένα. Πού γεννήθηκες και πού μεγάλωσες;
Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης πριν 38 χρόνια και
μεγάλωσα Ελευσίνα.
Η μουσική πώς προέκυψε στη ζωή σου;
Γύρω στα 14-15 σε ένα καμαράκι εδώ στην Ελευσίνα, είχαμε
μαζευτεί, και μετά από μπόλικο κρασί κάναμε ότι παίζαμε μουσική. Τελικά μας
άρεσε, κολλήσαμε και πήγαμε στα σχολεία όλοι και ο καθένας έμαθε το όργανο που
υποτίθεται έπαιζε εκείνο το απόγευμα. Και κάπως έτσι προχωρήσαμε στην πρώτη μας
μπάντα – ήμασταν Δευτέρα Γυμνασίου.
Σε ποιες μπάντες
ήσουν, και πες μας δύο λόγια γι αυτές.
Τι να πρωτοθυμηθώ… Λοιπόν η πρώτη μπάντα λεγόταν Μορφές
Αγγέλων. Δεν ξέρω τι να πω για αυτή την μπάντα, ήταν η πρώτη μου, ήταν ό,τι
καλύτερο είχα κάνει στη ζωή μου, γιατί με γλύτωσε από πολλά άσχημα πράγματα.
Μας φωνάζανε κάθε λογής παιδιά, δηλαδή εμείς τότε πηγαίναμε Δευτέρα γυμνασίου
και μας φωνάζανε στα πάρτι τους μέχρι και η Τρίτη Λυκείου για να παίξουμε, παίξαμε
σε όλες τις περιοχές εδώ γύρω, οπότε ήταν κάτι καλό. Αυτό μας μπρίζωσε βέβαια
να ασχοληθούμε όλοι παραπάνω με τη μουσική. Στην πορεία επειδή οι μπάντες είναι
πολύ δύσκολο να δέσουν μεταξύ τους, ο καθένας από εμάς έκανε διαφορετικές
δουλειές, ντάξει φυσιολογικό κιόλας, παιδιά ήμασταν. Στη συνέχεια έχω περάσει
από τους Netrino, έχω
περάσει από τους Vae Victis,
βασική μπάντα για την πορεία της μουσικής στη ζωή μου, ήταν μια μπάντα σχολείο
για μένα, ήταν τα πρώτα μας ταξίδια εκτός Ελευσίνας, εκτός Αττικής, τα πρώτα
μας tour στα νησιά στη ρόκ φάση της μουσικής και της ζωής γενικότερα,
έ και στην πορεία έχω αλλάξει πάρα πολλά σχήματα και έχω καταλήξει με τους
ωμέγα και τους τέσσερα.
Πιο γνωστός έγινες
από την εμφάνισή σου στο The Voice. Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου εκεί και τι αποκόμισες από
αυτό;
Πιο πολύ γνωστός δεν έγινα από το voice, απλά πήρα λίγο προβολή παραπάνω
γιατί αποφάσισα τώρα στα πίσω πίσω που λέμε να πάω στο Voice, αλλα με κάποιο σκοπό και σίγουρα
δεν πήγα με σκοπό να κερδίσω. Πήγα για την προβολή παραπάνω ώστε να βοηθηθούν
κάποιες προβολές που ήθελα να κάνω, και για τις μπάντες βέβαια αλλα και
ατομικές, όπως και έγινε, για κάποιες γνωριμίες, για κάποια tips ας πούμε
που μέχρι τώρα δεν είχα τη δυνατότητα να τα κάνω στη ζωή μου. Ναι, βοήθησε
αρκετά το παιχνίδι και πιο συγκεκριμένα κάποιοι άνθρωποι που γνώρισα μέσω του
παιχνιδιού.
Τι σημαίνει για σένα
η μουσική Νίκο;
Κλασική ερώτηση. Τα πάντα! Και όταν λέμε τα πάντα, τα πάντα! Με τη μουσική έχω κλάψει, με τη μουσική έχω λυπηθεί, με τη μουσική έχω
ερωτευτεί, με τη μουσική έχω αγαπήσει, με τη μουσική έχω θρηνήσει, όλοι οι
δρόμοι είναι μουσική, ό,τι συναντάς στη ζωή σου πιστεύω είναι μουσική. Χωρίς τη
μουσική δεν ξέρω πως θα την πάλευα στη ζωή μου. Από στίχους μέχρι και από απλές
νότες. Ο καθένας δεν ξέρω πως την μεταφράζει, για τον καθένα είναι κάποια
διέξοδος από διάφορα πράγματα. Σου είπα,
με τη μουσική έχω κάνει τα πάντα.
Ντάξει όσο σε ξέρω
είναι λίγο αυτονόητο αλλα τι είδος μουσικής ακούς;
Αυτονόητο δεν είναι. Είμαι ο πιο μπερδεμένος άνθρωπος που
μπορείς να γνωρίσεις στη μουσική. Τα ακούσματα μου πάντα ήταν metal, ακόμα και μέχρι σήμερα, metal σε διάφορα στάδια αλλα
επειδή είμαι και Έλληνας ακούω και Ελληνικά. Δεν έχω πρόβλημα δηλαδή στο τι θα
ακούσω, αλλα κάποια τραγούδια δεν μπορώ να τα ακούσω παραπάνω από μια ώρα ας
πούμε, δηλαδή δεν θα κάτσω να το διασκεδάσω με Ελληνικά πάνω από μία ώρα, τόσο
είναι το όριο μου! Αλλα αντίθετα ρόκ στις γενικές μορφές θα το ακούσω απ το
πρωί μέχρι το βράδυ.
Ποιους καλλιτέχνες
έχεις ως πρότυπα;
Πρότυπα.. Είναι κάπως ουτοπικό όπως ακούγεται. Θαυμάζω περισσότερο
κάποιους παρά τους έχω σαν πρότυπα. Πρότυπο έχω τον πατέρα μου. Και κανέναν
άλλον και ας μην είναι καλλιτέχνης.
Καλλιτέχνης είναι στο ψάρεμα. Θαυμάζω όμως πάρα πολλούς. Να σου πω, θαυμάζω τον
Καρρά, θαυμάζω τον Σφακιανάκη με τον ίδιο τρόπο που θαυμάζω τους Metallica και
τους Maiden. Θαυμάζω
τον συγχωρεμένο τον Lemy και μπορεί να τον θαυμάζω με τον ίδιο τρόπο που θαυμάζω έναν
λυράρη παππού, τον Ψαραντώνη ας πούμε που τον λατρεύω. Δεν έχω πρότυπα, έχω
ανθρώπους που έχουνε να δώσουνε και που έχουνε αφήσει μια παρακαταθήκη στη
μουσική και που θα αφήνουνε, πιστεύω πως ο Νίκος ο Ξυλούρης έχει αφήσει μια
παρακαταθήκη και μεγαλώνουν γενιές και γενιές. Με τον ίδιο τρόπο που σε άλλο
επίπεδο ας πούμε ο Mercury των Queen έχει αφήσει μια άλλη παρακαταθήκη. Είναι όμως το ίδιο κοινό,
είναι μουσική ο ένας μουσική και ο άλλος, είναι τραγούδια που θα τα ακούς μια
ζωή. Δεν είναι όπως τώρα που θα τα ακούς για λίγο καιρό που είναι εμπορικά και
μετα από 10 χρόνια θα πεις «Α, το θυμάμαι αυτό, το 2018 έπαιζε αυτό το τραγούδι
σε όλα τα ράδια» Αυτά τα τραγούδια των διαχρονικών ακούγονται παντού και πάντα.
Πιστεύεις πως τα social media βοηθάνε ή χαλάνε τη δουλειά;
Ζούμε σε μια εποχή που τα social media κινούν τα πάντα. Και το βλέπουμε
στην καθημερινότητά μας , παντού. Στη δουλειά, στις προσωπικές μας σχέσεις
σκέψου πόσες φορές σχέσεις έχουν χαλάσει από τα social media. Θεωρώ πάντως πως είναι
ένα εργαλείο που αν το εκμεταλλευτείς μόνο καλό μπορεί να κάνει στη μουσική. Σε
γενικές γραμμές και στην προώθηση δουλειάς και στα ακούσματα δουλειάς. Πάρε
παράδειγμα το YouTube,
είναι μια ιστοσελίδα η οποία έχει βοηθήσει να ανακαλύψεις πάρα πολλά πράγματα
μουσικά που δεν τα είχες ακούσει ποτέ. Οπότε μόνο καλό κάνουν τα social media στο
θέμα της μουσικής.
Να φανταστώ έχεις και
δικά σου κομμάτια. Ποιο κομμάτι σου θεωρείς καλύτερο;
Πάντα έγραφα κομμάτια αν και τα τελευταία χρόνια δεν γράφω
μόνος μου όπως έκανα παλιότερα. Ειδικά με τους ωμέγα και τους τέσσερα είναι
διαφορετική η νοοτροπία, γράφουμε όλοι μαζί, είναι βιώματα γενικότερα που τα
αντιμετωπίζεις αλλιώς όταν είσαι πιο μικρός και αλλιώς όταν μεγαλώνεις και έχεις
περισσότερες εμπειρίες. Ένα κομμάτι που έγραψα στα 17 μου και το έχω ξεχωρίσει
είναι ο Κεραυνός, το οποίο μέχρι και τώρα όπου και να παίζω με βάζουν να το πω
θέλω δε θέλω. Και τα Χαραγμένα Σχέδια που ήταν ένα τραγούδι απ τις πρώτες
δουλειές που είχα κάνει και μιλάει για μια εμπειρία ζωής και εξηγεί κάποια
πράγματα περί των τατουάζ που έχω πάνω μου. Αυτό μάλιστα είχε κυκλοφορήσει και
στην Pure Rock
4 του Ατλαντίς, σε μια συλλογή που είχε κάνει παλιότερα. Έχω αρχίσει και νιώθω
πολύ μεγάλος πια!
Σε τι φάση βρίσκεσαι
μουσικά αυτή την περίοδο;
Όπως είπαμε και πριν είμαι σε δύο μπάντες , στους ωμέγα και στους τέσσερα. Και με τις δυο μπάντες πλέκουμε περίεργα είδη δηλαδή με τον ίδιο τρόπο που θα ακούσεις disco θα ακούσεις και metal, θα ακούσεις και Ελληνικό ρόκ, θα ακούσεις και έντεχνο, θα ακούσεις τα πάντα. Γιατί ο άλλος που θα ρθεί να σε ακούσει πρέπει να σεβαστείς πρώτα ότι έρχεται και σου αφήνει τα λεφτά του και να διασκεδάσει, και σε τιμάει αυτό το πράγμα. Οπότε και συ θα πρέπει να παντρέψεις πολλά είδη για να τον ικανοποιήσεις. Οκει το στυλ μου είναι ροκ, δεν μπορώ να βγω και να παίξω Παντελίδη ενώ παίζω ρόκ, και δεν θα το έκανα και ποτέ γιατί δεν ταιριάζει. Δόξα το Θεό και στη μετά Voice εποχή έχουμε αρκετά λάιβ και προχωράει δυναμικά η όλη φάση της μουσικής και ευελπιστώ κάποια στιγμή να τελειώσουμε και τον δίσκο με τους ωμέγα, γιατί παντού είναι ένα κόστος που σίγουρα δεν μας τρέχουν και από την τσέπη. Αυτά.
Ωραία και μου δίνεις πάτημα για την τελευταία ερώτηση. Τι σκάει στο μέλλον;
Έρχονται πολλές λαιβ εμφανίσεις, ακόμα βέβαια δεν έχουμε κάνει τον προγραμματισμό με τους τέσσερα για να σε ενημερώσω κατάλληλα, με τους ωμέγα άν όλα πάνε καλά ευελπιστούμε μέσα στο 2019 να βγάλουμε και τον δίσκο μας και κάποιες εμφανίσεις, με αποκορύφωμα τον Σταυρό του Νότου αν και ακόμα δέν ξέρουμε την ημερομηνία. Παράλληλα έχουμε κάποιες συζητήσεις για κάποια λαιβ όχι μόνο εντός Αττικής αλλα και εκτός, μιας και φέτος ήταν μια περίεργη χρονιά καθώς είχαμε μεγάλη ανταπόκριση και εκτός Αττικής και ειλικρινά δεν το περιμέναμε. Γιατί ντάξει η αλήθεια είναι πως είμαστε μια μπάντα που δέν την ξέρουν και πάρα πολλοί, μόνο μέσω των social media όπως είπαμε και πριν.
Λοιπόν εγώ δεν έχω άλλες ερωτήσεις, δεν ξέρω εάν θέλεις να προσθέσεις εσύ κάποιες ευχαριστίες...
Μου δίνεται η ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους του κύκλου μου γενικότερα για την υπομονή που έχουν κάνει, ειδικά όταν είμαι σε φάση που αλλάζουμε το πρόγραμμα απο το Καλοκαιρινό στο Χειμωνιάτικο και το αντίστροφο, χάνομαι απο το σπίτι, χάνομαι απο τους φίλους, απο την οικογένεια, ο νούς μου είναι στο να δουλέψουμε πάνω στη μουσική για να βγεί η δουλειά. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Έλενα (σ.σ. Παπαρίζου) γιατί απ όταν στο Voice γύρισε και με πήρε στην ομάδα της, απο κει και μετά ανοίξανε πολλές πόρτες για μένα και η Έλενα μου έδωσε πολύ σημαντική βοήθεια και την σέβομαι και την αγαπώ για αυτό που έχει κάνει και για αυτό που είναι κυρίως. Τέλος πιστεύω πως τα καλύτερα έρχονται, και εδώ είμαστε θα τα δούμε στην πορεία, όλοι μαζί μία παρέα.
Θερμές ευχαριστίες την Κωνσταντίνα Μαυρογιάννη για τις φωτογραφίες.
Τα link για να βρείτε τον Νίκο και τη δουλειά του είναι παρακάτω:
Επίσημη σελίδα: https://www.facebook.com/nikosmayrisofficialpage/
ωμέγα μπάντα: https://www.facebook.com/%CF%89%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-139423649975590/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου