Καθημερινές ιστορίες | Φτώχεια Ι

Όταν η φτώχεια χτυπάει την πόρτα σου, Θεσσαλονίκη

Με λένε Έλληνα..  Οι γονείς μου με μεγάλωσαν και με σπούδασαν.. Μετά βρήκα δουλειά.. Αγόρασα το δικό μου σπίτι.. Ήθελα να κάνω οικογένεια, ήμουν έτοιμος, αλλά.. μετά απολύθηκα.. Η κρίση χτύπησε την πόρτα μου.. Έμεινα χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι.. Περιπλανιέμαι από δρόμο σε δρόμο.. Από παγκάκι σε παγκάκι..
Προσπάθησα να σταθώ πάλι στα πόδια μου.. Δεν μπόρεσα..
Το κράτος που είναι; Γιατί δε με βοηθάει; Νιώθω ξένος στην ίδια μου την χώρα..
Οι συμπολίτες μου συχνά αδιαφορούν.. Ίσως νομίζουν ότι είμαι επικίνδυνος,
αλλά δεν είμαι.. Είμαι κι εγώ άνθρωπος.. Δεν έκανα
κάποιο έγκλημα.. Είμαι σαν εσένα..
Όσοι έχασαν το σπίτι τους, δε σημαίνει ότι
είναι εγκληματίες. Εάν δεν ξέρεις την ιστορία του άλλου,
δεν μπορείς να κρίνεις.. Μάθε, συμπαραστάσου, βοήθα..




Φωτογραφία: Μαρία Γερμαντζίδου